روایتی متفاوت از شهادت یک جانباز شیمیایی
بنیاد شهید باز هم گل کاشت!
به گزارش وبلاگ جانبازان شیمیایی ایران در حالی که گروه زیادی از جوانان و شهروندان ایرانی در جاده های پر خطر کشور راه را بر خود دشوار کرده و برای دیدن خاک جبهه و باستان شناسی جنگ به جنوب کشور سفر می کنند. جانبازان یکی یکی در خانه ها و بیمارستانها پرواز می کنند. حالا بماند که راهیان نور خوب است درست است یا غلط ولی عقل سلیم می گوید وقتی یادگاران و شاهدان و جانبازان جنگ مظلومه در کنار مان زندگی می کنند رفتن به تپه هایی که روزی در آنجا جنگ بوده صحیح نیست.
با خبر شدیم سید عبدالله ولی شریف جانباز ۷۰ % شیمیایی که حالا سخت نفس می کشد به خاطر درمان از اهواز به تهران آمده تا مرهمی پیدا کند برای نفس کشیدنش، اما به خاطر فرارسیدن سال نو و خالی کردن تخت های بیمارستان خاتم توسط نماینده بنیاد شهید، بدون مشورت با پزشک معالج مرخص و با قول اینکه تمام امکانات در آسایشگاه ثارالله آماده می باشد این جانباز ۷۰ % اورژانسی را همراه خانواده راهی آسایشگاه می کند و از آنجایی که هیچ امکاناتی حتی کپسول اکسیژن در آسایشگاه وجود نداشته حال سید عبدالله وخیم می شود و به کما می رود تا به بیمارستان ساسان انتقال پیدا کند. سید عبدالله در کما روی تخت بیمارستان ساعات را سپری می کرد و ۳ پسر و همسرش هم شاهد ذره ذره آب شدن عزیزشان بودند تا کی سید هم به یاران شهیدش بپیوندد.
حالا این جانباز شیمیایی هشت سال دفاع مقدس دیگر میان ما نیست چرا که چند روزی است بر سر سفره همرزمانش در بهشت بر اعمال مسئولان بی خیال نظاره می کند. روحش شاد
نظرات شما عزیزان: